Oke, nu is het avond, en heb tijd gehad om te "reflecteren" op de dag.
Het is een hele grote verandering, dat wist ik al toen ik hier aan begon en ik had daar ook zeker rekening mee gehouden, maar, in de woorden van Joost Klein: "De beste verwachting is geen verwachting". En ik wou dat het zo makkelijk ging. Mijn brein creeert in momenten van zenuwachtigheid en stress voor gebeurtenissen soortvan automatisch bepaalde verwachtingen gebaseerd op voorbeelden van andere mensen. (bijv. TomSka toen hij ging studeren bij Lincoln in 2008)
Maar dat is niet eens het grote ding nu op dit moment.
Dat wat ik nu heb uitgelegd, ben ik eigenlijk grotendeels al overheen. Het is nu gewoon het "wennen" aan een nieuwe levensstijl. Ik houd niet van verandering. Ik kan rationaal bedenken dat het goed is, dat weet ik ook (daarom doe ik het ook), maar ik merk wel dat mijn lichaam/psyche er soort van op tegen werkt. Het voelt emotioneel bijna alsof ik alles kwijtraak wat ik hiervoor had, terwijl dat niet realistisch is. Alles voelt zo onbekend, het is emotioneel best zwaar.
Maar ik ben wel blij dat ik dat voor mijn gevoel wel goed kan verbergen, of, naja, ik ben wel behoorlijk stil in de klas, praat alleen wanneer er tegen mij gepraat wordt. Zouden ze wat door hebben? Nah denk het niet.
Deze bog-post wordt gevolgd door een wat (kortere) positievere post.
-Piet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten